slowniczek hazardzisty

[Skorbek1811]

Zapraszam do podawania trudnych i niezrozumialych pojec zwiazanych z hazardem i zdrowieniem.
Forumowiczów o interpretacja wedlog wlasnego doswiadczenia i znajomosci tematu takim prostym jezykiem , celem stworzenia mini slownika pojec zwiazanych z tematyka forum.

[Warszawiak]

a jakie są te niezrozumiałe?

[tojatoja]

Niezrozumiale sa dla tych co nie chca się leczyc

[Skorbek1811]

Sponsor zawsze mi Sie kojarzylo opacznie i praca na programie ze sponsorem na czym polega ?

[Warszawiak]

Przerabiasz z nim program 12 kroków (te kroki co na mitingach się czyta), spotykacie się co jakiś czas,macie stały kontakt. To tak bardzo ogólnie, w szczegóły nie warto wchodzić

[Skorbek1811]

czyli w nocy jak potrzeba najdzie lub jakis przymus zamiast kombinowac to wystarczy do sponsora zadzwonic taka Misje ma

[Warszawiak]

dzwonić możesz do każdego. Dlatego warto jest iść na miting i brać numery do przyjaciół ze wspólnoty. Tworzysz w ten sposób siatkę wsparcia. I o dziwo jak dzwonisz. To jest na zasadzie wsparcia. Ty też mu pomagasz dzwoniąc.to działa

[asia]

Post zamieszczony przez Jaro.

Fragment V rozdziału Wielkiej Księgi Anonimowych Hazardzistów:

Ze wszystkich służb, jakie można podjąć w ramach pomocy Wspólnocie AH, sponsorowanie wymaga największej dojrzałości. Osoba rozpoczynająca sponsorowanie ma świadomość, że nie działa sama, ale jest przedłużeniem grupy jako całości.
Praca nad Dwunastym Krokiem jest początkiem, sponsorowanie idzie dalej, poza początkowy kontakt nawiązany w ramach wezwania. Sponsorowanie jest podjęciem ciągłego zainteresowania drugim członkiem wspólnoty. Dzięki temu hazardzista otrzymujący pomoc wie, że istnieje przynajmniej jedna osoba, która go zrozumie i do której może się zwrócić bez skrępowania. Sponsorowanie spełnia ludzką potrzebę niesienia pomocy innym i poprzez dzielenie wzmacnia samego sponsora. Praca z drugą osobą pomaga sponsorowi uniknąć samozadowolenia i nie zapominać o własnych problemach spowodowanych hazardem. Dzielenie się doświadczeniem między sponsorem, a drugim członkiem Wspólnoty pomaga im na drodze zdrowienia.
Zadaniem sponsora jest zrobić wszystko, co możliwe w granicach własnego doświadczenia, zdolności i rozsądku, aby pomóc innemu hazardziście w osiągnięciu dojrzałości. Sponsorowi musi zależeć na swoim podopiecznym, musi go rozumieć, a jego podopieczny musi to czuć, musi czuć, że może zwrócić się do swojego sponsora z każdym problemem i może na niego liczyć. Sponsor jest wobec swojego podopiecznego jak przyjaciel, dlatego też nie obawia się powiedzieć mu prawdy, nawet jeśli jest ona nieprzyjemna. Jednym z najważniejszych zadań sponsora jest dopilnowanie uczestnictwa w mitingach i wytrwania w programie. Dokonuje się tego m.in. poprzez przedstawienie podopiecznego innym osobom ze wspólnoty i sprawienie, żeby poczuł się on częścią grupy. Poprzez swojego sponsora początkujący AH poznaje również inne lokalne grupy wspólnoty. Zadaniem sponsora jest też wprowadzenie rodziny podopiecznego w jego chorobę. Jest to bardzo ważne, ponieważ współpraca rodziny znacznie zwiększa szansę wyzdrowienia.
Sponsor musi pamiętać, że tak naprawdę pomoc w zdrowieniu podopiecznego i jego rozwój osobisty dokonuje się nie dzięki osobistym talentom i pozycji sponsora, tylko dzięki Programowi Zdrowienia.
Osoba, która pełni służbę sponsora realizuje swoje zadania w zgodzie z własną osobowością i doświadczeniem. Najbardziej skuteczni są ci, którzy podchodzą do tej odpowiedzialności elastycznie i nie koncentrują się tylko na jednym sposobie jej realizowania. I tak np. ważne jest zachowanie stanowczości, ale każdy sposób realizowania służby sponsora musi opierać się też na zrozumieniu i trosce. Oprócz nadmiernej stanowczości inne pułapki na tej drodze to bycie nadopiekuńczym i stwarzanie zależności między sobą a nową osobą, co w konsekwencji nie służy ani sponsorowi, ani jego podopiecznemu: podopieczny przywiąże się do osoby sponsora, a nie do Programu.
Inne problemy to lekceważące podejście do służby sponsora. W przypadku nieśmiałego, zdystansowanego z natury hazardzisty lekkie podejście jego sponsora może zaowocować odejściem z grupy. Sponsorowanie jest aktywną formą uczestniczenia we wspólnocie i wymaga nieustannego zaangażowania.
Sponsor wyjaśnia, na czym polega program AH na swój własny sposób odwołując się do własnego doświadczenia. Trzeba pamiętać, że niemożliwe jest przyswojenie całego programu AH w ciągu kilku pierwszych miesięcy. Większość sponsorów na początku akcentuje najważniejsze idee: podstawowym celem AH jest pomoc innym nałogowym graczom w odejściu od hazardu, pierwszym krokiem na drodze zdrowienia jest przyznanie się do bycia nałogowym hazardzistą i utraty kontroli nad własnym życiem, jako wyjście z tej sytuacji wspólnota AH proponuje skuteczny program pomocy.
Czasem sponsor musi zmierzyć się z nawrotem swojego podopiecznego do hazardu. Jeśli tak się zdarzy, nie można tego odbierać osobiście. Powracający do hazardu są zniechęceni i rozgoryczeni i tym bardziej potrzebują wsparcia. Nawrót może stać się okazją do konstruktywnego przyjrzenia się sobie i szczerej analizy dla sponsora i jego podopiecznego. Odejście od programu może okazać się dobrą lekcją i szansą rozpoczęcia od nowa.
Sponsor zachęca członków rodziny, aby, pomimo wcześniejszych niepowodzeń, dali swojemu bliskiemu drugą szansę. Większości osób łatwiej podjąć zdrowe życie, gdy rodzina angażuje się w proces zdrowienia. Sponsor informuje również rodzinę o istnieniu wspólnoty Haz-Anon dla przyjaciół i rodziny Anonimowych Hazardzistów.
Poprzez dzielenie się mądrością zdobytą dzięki stosowaniu i wytrwaniu w Programie Zdrowienia, sponsorzy prowadzą nowych AH przez trudny okres przejściowy. Sami też w ten sposób umacniają się na wybranej drodze. I tak poprzez wzajemne wsparcie rozwija się Wspólnota Anonimowych Hazardzistów.

[Gitara]

PIĘKNIE ! To tu w tym miejscu również ponownie pytanie, Asiu. Dlaczego uważasz pracę na Programie ze sponsorem jako ,, Pendolino"? Pozdrawiam

[asia]

Bo to taki szybkie " kopiuj wklej ".

[milo]

m.in. poprzez przedstawienie podopiecznego innym osobom ze wspólnoty

tego to akurat nie rozumiem.... mnie nikt nie przedstawiał.... sama dotarłam na mityngi, chodziłam, słuchałam, mówiłam, przyglądałam się innym uczestnikom grupy i próbowałam zrozumieć siebie. Szukanie "sponsora/ mentora" nie ograniczałam do jednej grupy czy do jednej wspólnoty... a to dlatego, że kobiet żyjących zgodnie z Programem 12 Kroków jest mało. Rozważałam możliwość poproszenia o "sponsorowanie" mężczyzn. Nie wyszło. Ale kiedy znalazłam kobietę odważną, która podjęła się tej służby - nigdzie mnie nie prowadzała, nie ciągnęła, nie przedstawiała (broń Boże) nikomu. Dała wskazówki (co robić) i pytała , jak mi idzie realizowanie tych wskazówek. Codziennie dzwoniłam do niej (czasem to był tylko taki "kontrolny" telefon) - najczęściej rozmawiałyśmy o moich przemyśleniach, wątpliwościach czy właśnie o czymś, czego nie za bardzo rozumiałam. Branie numerów telefonów do innych hazardzistów to było dla mnie oczywiste, dzwoniłam ale najczęściej to do mnie dzwoniono ... chyba mój telefon ważył tonę.... Dla mnie "sugestie" to nie było "pendolino". Jeśli był kłopot z wykonywaniem sugestii, to nie było szans na rozpoczęcie pracy na 1 Kroku. Trochę to potrwało ... chyba ze 2 miesiące...no bo ja przecież "wiem lepiej" i "po swojemu". Moja sponsorka mówiła mi, że to MI zależeć na zdrowieniu i ona mnie nie będzie "ciągnęła na silę" przez Program. W każdej chwili mogłyśmy (każda z nas) zakończyć współpracę. Pytałam wiele osób "czy możesz być moim sponsorem / moją sponsorką?" i nie poddawałam się zniechęceniu. Szłam do każdej wspólnoty (wszędzie gdzie mnie nie wywalili) i pytałam o sponsorowanie. Bywało, że byłam na jakimkolwiek mityngu codziennie przez 14 dni... potem 2-3 dni przerwy i znów 3-4 dni na mityngach. Od momentu zgody Basi - musiałam poczekać tak około 3 miesięcy, ponieważ ona w tym czasie miała już podopieczne i nie miała już ani chwili wolnej dla mnie. Poczekałam - w tym czasie miałam robić to, co do tej pory sama robiłam : zbierać numery telefonów i dzwonić, chodzić na co najmniej 2 mityngi tygodniowo (wszystko jedno w jakim temacie i w jakiej wspólnocie - w tym na AH) .


To tak na "gorąco", to co pamiętam z pracy z moją sponsorką.

[asia]

No i fajnie Milo , że masz sponsorkę i jesteś zadowolona.
Mnie się nie chciało latać po innych wspólnotach. Dostałam raz zaproszenie na SLLA , ale po godzinie byłam gotowa popełnić samobójstwo ( z nudów, niezrozumienia, cierpienia innych itd ). Byłam też na AA ( ale to w trakcie terapii ) i było ok.
Zdecydowanie najlepiej mi w AH.

[Sowa]

zaproszenie na SLLA

a cóż to?

[asia]

Uzależnieni od seksu i chorej miłości. SLAA powinno być

[Sowa]

aha, to też w googlach jakieś dziwne oceny szkół mi wyskakiwały