Jak przetrwać

[jaro]

Andrzej, dzieki za odpowiedz.
Jednak mam wrażenie, ze rozmydlasz temat. O ile piszesz na temat w ogóle. Albo się nie zrozumieliśmy.
Co ma do tego program, terapia, czy jakiekolwiek inne formy zdrowienia, czy podejścia do zdrowienia? Co ma do tego sfera poznawcza vs duchowa?
Jeśli trzeźwość to łaska (raczej niezależna od tego co robie lub nie), to wystarczy usiąść i poczekać. A jak nie przyjdzie? Cóż, nie doznałem łaski. To poza mną. To nie wymówki?
Jakże to bliskie „takiego mnie panie Boże stworzyłeś i takiego mnie masz”.

[andrzej.aha]

Trudno się zrozumieć jeżeli różnie pojmujemy : świat, rzeczywistość i "słowa"
może ujmę to tak:
-ostatnia kropla powoduje, że naczynie się "wypełnia"
- potrzebna jest "kropka" nad "I", i na końcu "zdania",
może to właśnie ŁASKA - jest tym "czymś" co "dopełnia", "zamyka"
co powoduje, że wszelkie moje starania ... nie były w stanie dać efektu..
Wybacz, nie chodzi o tłumaczenie, lecz dopóki mogę staram się by być "zrozumianym"

[żonawrozpaczy]

Jarek, wiara tez jest łaska. Moze w tym sensie Andrzej to pojmuje

[jaro]

Czyli brak wiary może być niełaską? Jakoś tego nie odczuwam.
A niełaskę trwania w nałogu odczułbym bardzo boleśnie.

No dobra. Moze akademickie dyskusje. Dopytuje, bo kompletnie nie pojmuje podejścia Andrzeja. Ale przeciez nie musze. A On nie musi przejmować sie moim niepojmowaniem.
Bylebyśmy zdrowi byli

[żonawrozpaczy]

Ja tez nie pojmuje tego "módlmy sie o laske wiary" bo muslalam ze jak sie modle to znaczy, ze wierze dopytam kiedyś księdza.

[andrzej.aha]

Ale przeciez nie musze. A On nie musi przejmować sie moim niepojmowaniem.
Bylebyśmy zdrowi byli

I o to chodzi , i o to chodzi

[zbysob]

no i wężykiem

[Marta 26]

Wracając do początku dyskusji o małżeństwie, czy życie dwojga ludzi bez formalnego slubu cywilnego bądź kościelnego jest czymś niemoralnym, nieetycznym, czy należy zawsze dążyć do tej "legalizacji"?

[żonawrozpaczy]

Marta, ja jestem wierzącą, wiec mi na ślubie kościelnym zalezy. Natomiast jesli cos na byc na sile i musisz dszyc do tego a nie wychodzi z potrzeby serca to po co?

[andrzej.aha]

jest czymś niemoralnym, nieetycznym, czy należy zawsze dążyć do tej "legalizacji"?

Myślę, że to sprawa indywidualna związana z sumieniem i poczuciem odpowiedzialności.
Staram się nie potępiać i nie oceniać. Choć mam wśród bliskich taki związek (już niestety się po latach) rozsypał. Zostało dwoje dzieci, kobieta została z ręką w nocniku - a członek mojej rodziny dalej skacze "z kwiatka na kwiatek" i olewa odpowiedzialność za swoje dzieci. Z tym nie mogę sie pogodzić - a Ona ma problemy prawne z zabezpieczeniem swoich praw.
Co człowiek - to związek.

[jaro]

czy życie dwojga ludzi bez formalnego slubu cywilnego bądź kościelnego jest czymś niemoralnym, nieetycznym, czy należy zawsze dążyć do tej "legalizacji"

(napisze oczywiście moje zdanie) Niemoralnym i nieetycznym wg jakich kryteriów? Wg kryteriów "co ludzie powiedzą"? Czy religii (która często wg mnie z etyką niewiele ma wspólnego)? Kluczowym kryterium jest własne sumienie. Nic więcej.
Jak ja uwielbiam "nie oceniam i nie potępiam, ale ..." .
Andrzej, opisałeś niesformalizowany -jak rozumiem- związek. Wg mnie to, że nie był sformalizowany, nie było kluczowym dla sytuacji tej kobiety. Daleko nie szukając- jesteśmy na takim forum, a nie innym. Ciekawy jestem wyniku małego referendum. Zwiazki sformalizowane, często sakramentalne, a

Zostało dwoje dzieci, kobieta została z ręką w nocniku - a członek mojej rodziny dalej skacze "z kwiatka na kwiatek" i olewa odpowiedzialność za swoje dzieci. Z tym nie mogę sie pogodzić - a Ona ma problemy prawne z zabezpieczeniem swoich praw.

[żonawrozpaczy]

Myslisz Andrzej, ze gdyby przytoczony przez Ciebie Pan mial slub kościelny, nie skakałby z kwiatla na kwiatek? To moze hazardzista, który wezmie slub kościelny mógłby przestać grac bo odpowiedzialność? Pan mial takie a nie inne priorytety

[chłop ze wsi]

Wracając do początku dyskusji o małżeństwie,

Jak komu pasuje byle bliźniego nie krzywdzić.
Sens ekonomiczny małżeństwa w dzisiejszych czasach znacznie podupadł, sens religijny(dla wierzących) trzyma się mocno.
Etyka i moralnośc -na same te tematy dysputa jest bez końca. I czy ślub jest tego jakimś wyznacznikiem ?

[Andy]

Popełniam w tej chwili zbrodnię wobec własnego sumienia, ponieważ przysięgałem onegdaj że nie zabiorę więcej głosu w dziale dla współuzależnionych.
Niestety, również sumienie (takie, jakie mam na ten moment mojego rozwoju) nie pozwala mi zamilczeć.
Chciałbym zastanowić się nad rolą norm społecznych w regulowaniu życia ludzi. I chodzi mi tutaj nie tylko o normy prawa (jakie jest - każdy widzi), czy też normy kościelne (albo tworzone przez dowolną z religii), ale także o takie choćby, jak "co ludzie powiedzą".
Z tego zastanawiania jawi mi się taki oto problem: czy "własne sumienie" jest lepszym regulatorem postępowania, w porównaniu z "zewnętrznymi" normami?
Otóż wypowiedź Jaro wzbudziła we mnie odruch głębokiej akceptacji — jestem przekonany (na podstawie szeregu głębokich i mądrych wypowiedzi w Jego 4629 postach), że sumienie Jaro jest krystalicznie czyste i byłbym w szoku, gdybym dowiedział się iż postąpił on niegodziwie wobec bliźniego swego. Gdyby można sumienie Jaro przeszczepić wszystkim (ale zastrzegam: wszystkim) osobnikom populacji ludzkiej z całą pewnością możnaby zrezygnować z — często głupich i niesprawiedliwych, dławiących rozwój osobowości itd. itp. — norm zwyczajowych, przepisów prawnych a nawet pójdę dalej: niepotrzebne byłyby wszelakiej maści kościoły z ich kapłanami (kto zresztą pozwalałby się przez nich ograbiać).
Wprawdzie transplantologia święci w ostatnich latach oszałamiające tryumfy, jednak wątpię aby udało się w rozsądnie bliskim czasie opanować zabieg przeszczepu sumienia...

[andrzej.aha]

Wprawdzie transplantologia święci w ostatnich latach oszałamiające tryumfy, jednak wątpię aby udało się w rozsądnie bliskim czasie opanować zabieg przeszczepu sumienia...

Generalnie się zgadzam-co Sumienia Jaro szczególnie.
Nie byłbym sobą, gdybym nie przypomniał, że w praktycznie każdej "religii" -SUMIENIE" jest tym "pierwiastkiem" który właśnie Bóg zaszczepił w człowieku; idąc dalej jest sumienie czymś w rodzaju boskiego pierwiastka w każdym człowieku... swoistym wewnętrznym głosem Boga.
niestety - sumienie zbyt często zagłuszane i znieczulane jest przez "normy społeczne" i także niestety przez różnych "kapłanów"... ale to już inna bajka.