WSPÓŁUZALEŻNIONA uzależniona ŻONA nieżona

[milo]

Prosze bardzo :
DDA/DDD to jest wspólnota Dorosłych Dzieci Alkoholików i z Rodzin Dysfunkcyjnych
Al-Anon to jest wspólnota Rodzin i bliskich osób uzależnionych od alkoholu (ale z mojego doświadczenia wynika, że jak nie ma Haz-Anon czyli wspóluzależnionych hazardzistów, to warto chodzić chociaz na wspólnotę współuzależnionych od alkoholu, bo współuzależnienie jest takie samo).

[Reni]

Dziękuję :*
Są jeszcze jakieś skróty, warte poznania? A, że istnieje takie określenie jak "rodzina dysfunkcyjna" to nie miałam pojęcia Ale właśnie wygooglałam i już wiem.
Szok, człowiek całe życie jest głupi i głupi umiera.

[zbysob]

niekoniecznie
czlowiek zyje sobie spokojnie po swojemu i naraz dowiaduje sie ze to co wokol niego to dysfunkcje, dysleksje, DDA , KGB i inne cholery brzmiace groznie i czesto niezrozumiale. Ale za jakis czas daje sie to poukaldac, rozbroic i przy odrobinie zaangazowania na powrot zyje sie po swojemu (tylko troche lepiej) i to cala roznica. A po to zeby bylo z gorki niestety czasem musi byc pod gorke. I tak cale zycie

[Marek z 3miasta]

i przy odrobinie zaangazowania na powrot zyje sie po swojemu (tylko troche lepiej)

A wtedy, jak zawoła się: jeeesteeem szczęęęśliiiwy!!! to zawsze można liczyć, że znajdzie się ktoś i powie: spokojnie, to da się leczyć.

[zbysob]

no i zawsze ktos zyczliwy naszcza do farby ....

[Sowa]

no i zawsze ktos zyczliwy naszcza do farby ....

w remontach robisz?

[Reni]

A po to zeby bylo z gorki niestety czasem musi byc pod gorke. I tak cale zycie

Pewnie to zabrzmi jak użalanie się nad sobą ale naprawdę ja mam takie wrażenie, ze moje życie jednak jest zawsze po górkę Chyba, że odkąd się urodziłam mam po górkę, tylko po to by niedługo zacząć mieć z górki
Chyba czas zacząć trzymać się myśli, że może być już tylko lepiej Pozostaje "tylko" w to uwierzyć
Ps. Sowa - piękny awatar

[zbysob]

w remontach robisz?

jasne

[NATALIA45]

ale naprawdę ja mam takie wrażenie, ze moje życie jednak jest zawsze po górkę

A czy jest ktoś na tym forum, kto miał w życiu tylko z górki? Nie ma takiego życia Reni, nawet ci którym zazdrościmy, bo wydaje nam się że u nich jest tak fajnie maja pod górkę. Nie ma sie co użalać tylko brać się za siebie.
Pozdrawiam Ela

[KIT]

Jak jest z górki to też można się nieźle potłuc przy zbieganiu

[Reni]

Jak jest z górki to też można się nieźle potłuc przy zbieganiu

I tego muszę się trzymać Jak zjeżdżam rowerem z dużej górki, to jadę na pełnym hamulcu, bo tak się boję. Na sanki też już nie wsiądę, bo panicznie boję się tej prędkości w dół I piszę poważnie, jakkolwiek śmiesznie to nie brzmi. Czyli w moim przypadku chyba naprawdę lepiej jest pod górkę, bo przynajmniej panuję nad prędkością. KIT bardzo dziękuję za uświadomienie mi tego i za uśmiech na mojej twarzy, jaki wywołałeś swoim postem. BEZCENNE :*

[Agnieszka1234]

Jak jest z górki to też można się nieźle potłuc przy zbieganiu

Bo zaraz byś chciał ze stromej zbiegać

[Reni]

Minęło trochę czasu, poczytałam, byłam na kolejnych terapiach grupowych i chyba zaczynam bać się tego co odkrywam. (Tzn. wiem, że tego nie ominę, jeśli chcę mieć normalne, zdrowe życie wolne od współuzależnień).
Jeszcze nie tak dawno temu pisałam:

A, że istnieje takie określenie jak "rodzina dysfunkcyjna" to nie miałam pojęcia

A zaczyna do mnie docierać, ze sama pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej Szok, faktycznie im więcej człowiek zaczyna rozkładać swoje życie na czynniki pierwsze, tym bardziej dochodzi do zaskakujących wniosków. A ja jestem dopiero na początku tej drogi, strach się bać co jeszcze mogę odkryć. Tym bardziej, że zrozumiałam to czytając książki o współuzależnieniu, nawet nie na terapii. Bo indywidualne miałam tylko dwie - moja terapeutka z uporem maniaka odwołuje kolejne. Z kolei grupowe trzy wypadły przez święta. Więc w sferze terapii jestem jeszcze daleko w polu. Jednak nie poddaję się, bardzo mi zależy na tym, żebym zaczęła żyć normalnie, żebym umiała cieszyć się z tego co mam, żebym nie rozpamiętywała przeszłości ani nie traciła czasu na tworzenie różnych wersji przyszłości.
Liczy się "tu i teraz" i ja chcę się tego nauczyć.

[Reni]

Długo mnie nie było...
Z dwóch powodów:
1. Zaglądałam tu tak często, że po powrocie do domu nie liczyło się np. przygotowanie posiłku dla dzieci, tylko sprawdzenie co na forum. Stwierdziłam, że to bardzo niebezpieczne, bo wciąga mnie za mocno i odpuściłam.
2. W połowie stycznia wrócił mój mąż z terapii i chciałam spróbować poświęcać więcej czasu sobie, nam, dzieciom.
Jak się domyślacie nie wszystko poszło zgodnie z moimi oczekiwaniami.
W skrócie mój mąż wykorzystał mnie po raz kolejny. W teorii od 6 miesięcy leczył się na terapiach dziennych z hazardu i alkoholizmu. W praktyce przyłapałam Go trzy tygodnie temu na piwie, które oczywiście znalazł przez przypadek i postanowił wypić. Miałam ostatnio dzień urlopu i postanowiłam Go prześwietlić po mojemu. Wiem, wiem nie powinnam kontrolować, ale chciałam to zrobić dla mnie samej, żeby wiedzieć co dalej, na czym stoję. I oczywiście moje szpiegostwo zaowocowało tym, ze odkryłam, ze na pewno gra od 9.02.2014, a wszystko wskazuje na to, że nawet dłużej. Czyli po raz kolejny odwalił szopkę w stylu, że się leczy, a tak naprawdę cały czas robił swoje. Straszne, czuję się tak oszukana, wykorzystana, sponiewierana. Mój świat zawalił się po raz enty Wiem, powinnam myśleć o sobie, itd., ale on nadal był częścią mojego życia. Ja, oczywiście naiwnie miałam iskierkę nadziei, że nam się uda, że my damy radę. A on, tu do mnie słodziak, a jak nie patrzę to wszystko w swoim hazardowym standardzie. Niby wiem, że to choroba, ale ręce mi opadają. Nie wykazał żadnej, nawet nikłej woli walki o to by zdrowieć, o to by walczyć o dzieci, o mnie, przede wszystkim o siebie.