MĄŻ HAZARDZISTA CHCE ODEJŚĆ I CHCE ZOSTAC M

[izolda85]

Przeciez chodzę.Widocznie za krótko.

[izolda85]

Jezeli bym napisała że się rozwodze wtedy już bys nie współczola tylko skakala do góry sowo. Ja jakaś zielona jestem wszystko jakieś takie skomplikowane dla mnie i nie na moje nerwy.

[chłop ze wsi]

Przeciez chodzę.Widocznie za krótko.

Patrząc na czas od pierwszego wpisu to faktycznie jestes jakby w żłobku.
Czytaj, pisz. Ucz się. Ale najważniejsze(co miałem ochotę napisać już w wakacje) daj sobie i mężowi trochę czasu.
. Masz swoje osobiste, zawodowe sprawy , zajmij się nimi solidnie. A hazardowi na razie odpuść. Zobaczysz co się będzie działo. Na razie to Ty chcesz aby mąż przestał grać. Ale czy on też tego chce? Nie wiesz, on też pewnei tak całkiem nie. Zobacz tu na forum zarejestrował się niedawno świeży uczestniki. Juz widzi że ma problem z hazardem.I czego oczekuje.? Że może jakoś bez terapii, że może uda się tak żeby grac i problemu nie było .A ci którzy grali i przestali wiedzą że tak sie nie da . Ale jak mu to wytłumaczyć ??? Musi pewnie zaryć twarzą o glebę.

Jezeli bym napisała że się rozwodze wtedy już bys nie współczola tylko skakala do góry sowo

Nie o skakanie tu chodzi. Tylko o konsekwencję, jesli stawiasz granice, mówisz na co się nie godzisz to powinnas też powiedzieć co będzie jeśli te granice zostaną przekroczone. I na to tez trzeba czasu, przemyślenia, żeby podjąć decyzję a potem ją zrealizować. Co do rozwodu zaś to nie jest końcem świata, rozejrzyj sie dookoła, ile jest par które sie rozstały. Wiele osób pozakładało nowe związki i ???? Żyją.
Cierpliwości.
Powodzenia

[izolda85]

Chłopie ze wsi. Dziękuję.

[Sowa]

Jezeli bym napisała że się rozwodze wtedy już bys nie współczola tylko skakala do góry sowo.

niee
Izoldo, ja piszę z perspektywy hazardzistki. Sądzisz, że miło mi, gdy czytam o rozwodach z powodu hazardu?
Pewnie zrozumiałaś, że piszę o ratowaniu się w sensie "ratowania od hazardu męża", a ja miałam na myśli Ciebie, wyłącznie Ciebie. Widać jak się motasz, jakie obciążenie nosisz, zamęczasz się sama ze sobą. Rozumiem, że jesteś świeża, cudownie, że chodzisz na terapię. I doceniam, że tu jesteś, że nadal piszesz, wiem, że nie jest łatwo przełknąć krytykę na forum i zostać. To zwykle dobrze rokuje. Trzymam kciuki.

[izolda85]

Sowo a co z Twoją rodzina? Rozpadła się przez hazard? Nie czytałam Twojej histori napisz coś o sobie w skrócie jeśli znajdziesz chwilę.?

[Ewelina283]

Jezeli bym napisała że się rozwodze wtedy już bys nie współczola tylko skakala do góry sowo. Ja jakaś zielona jestem wszystko jakieś takie skomplikowane dla mnie i nie na moje nerwy.

Ja się osobiście nie cieszę, że ktoś się rozwodzi. Czasem jednak nie ma innego wyjścia. Na to jednak masz jeszcze czas, decyzja ważna, więc nie podejmuje się jej pod wpływem chwili.

Nie sądzę, aby ktokolwiek źle Ci tutaj życzył. Jednak ja już mam jakieś swoje doświadczenie, mam przepracowane tematy i próbuje pokazać Ci jakie i ja błędy popełniałam. Też przechodziłam przez wiele etapów. Też chciałam wiedzieć już, też czułam się pokrzywdzona, też cierpiałam. Dlatego obrałam jakąś ścieżkę, którą chcę się dzielić, bo zadziałała.

Próbowałaś np.mitingów? Naprawdę można spotkać fajnych ludzi, posłuchać doświadczeń, coś dla siebie wziąć, czymś się podzielić i wyrzucić z siebie.

Na początku mojej drogi zdrowienia czytałam wiele wątków tutaj, słuchałam ludzi, którzy mają już jakieś doświadczenie w temacie zdrowienia. Zaufałam, że wiedzą o czym mówią. Brałam, brałam i brałam, stosowałam i nie dyskutowałam z tym. Zadziałało!

Kiedyś nie rozumiałam kiedy ktoś mówił na mitingach dać czas czasowi...po upływie tego czasu już wiem do czego jest mi to potrzebne.

Nie mam wpływu na czyjąś zmianę, na rodziny zmianę, znajomych zmianę, męża zmianę itd.itd. ale mam wpływ na zmianę w swoim życiu.

Rozpoczęłam pracę nad sobą w grudniu zeszłego roku. Zaczęłam z depresją i myślami samobójczymi. W tym intensywnym dla mnie czasie pozbyłam się poczucia krzywdy, zrozumiałam swoje zachowania jako osoby współuzależnionej, nie cierpię, nie użalam się nad sobą, uczę się cierpliwości. Swoje zdrowienie oparłam na wspólnocie i Sile Wyższej. I wiesz co? Kiedy ja zaczęłam się zmieniać, zobaczyłam też zmianę w otoczeniu.

Trudne to wszystko, skomplikowane, czas nerwowy, ale jest nadzieja, sama jestem tego przykładem. Przestałam mieć jednak ciągle pretensje, roszczeniową postawę, niecierpliwość, złość, gniew, poczucie krzywdy, użalactwo, wygórowane oczekiwania. I jeszcze wiele więcej (a ile się o sobie przy okazji dowiedziałam to szok).

Dziś, z perspektywy czasu nawet patrzę na te wszystkie wydarzenia z zeszłego roku jako na łaskę. Ile być straciła okazji do rozwoju, ilu ludzi bym nie poznała, ilu rzeczy bym nie zrobiła???

Ale się rozpisałam

[izolda85]

Czasem warto się rozpisać i dla siebie i dla innych. Żeby pomóc innym znaleźć światełko w tunelu. Tak patrząc z boku na siebie i słuchając co mówię do męża jak wypominam mu wszystko jak szukam zaciekle odp. jaka jestem żałosna i osamotniona z tym wszystkim sama z moimi pytaniami i rozpaczą.

[Aga43]

osamotniona z tym wszystkim sama z moimi pytaniami i rozpaczą.

Izolda,nie jesteś sama,chodzisz na terapię przecież.
Mąż sam jest w rozsypce,nie sądzę żeby rzeczowo odpowiadał na twoje pytania.Moze czas odpuścić,zostawić to,może na później albo w ogóle?
Postaraj się skupić na sobie,przemyśleć co chcesz,tutaj terapia w tym pomoże.
Potrafisz męża zostawić na trochę samemu sobie?
Niech działa,na pewno zobaczysz efekty,jakie kolwiek.
A i tobie będzie łatwiej zająć się sobą.

[izolda85]

Postaram sie ale trudno mi jestem z tych niecierpliwych i lubię planować.

[Marta 33]

Ja jestem jak wiadomo po rozwodzie z hazardzistą, i nie uważam tego za życiową porażkę...
Najlepiej by mąż wyzdrowial, wrócił na kolanach, i błagal o przebaczenie, niestety hazard to nie przeziębionie nie wyleczy się w tydzień, może nigdy się nie wyleczy, może kiedyś, warto pomyśleć o sobie najpierw

[izolda85]

Nie znam Waszych historii dopiero zaczynam coś tam czytać po troszku ale zycia by mi chyba zbrakło na wszystkie posty. Ale początki większości hisotri brzmią tak samo. Ten sam schemat nabrał kredytów na hazard pomogłam mu bo chciałam dla niego dla nas dobrze a on znów zaciągnął kredyt jeszcze większy itd. Przykre to, że u innych widzę ich zły tok rozumowania i poradziłabym żeby żona czy partnerka zostawiła ukochanego i zaczęła żyć dla siebie i dla dzieci a u siebie tak ciężko być twardym cierpliwym konsekwentnym.

[chłop ze wsi]

łatwiej radzić

poradziłabym żeby żona czy partnerka zostawiła ukochanego i zaczęła żyć dla siebie i dla dzieci

Trochę nie tak. Ja nie radze zostaw mężą, ale skoro nabrał kredytów na grę, zapewne potajemnie,To nie spłacaj tych zobowiążań. Podejmij kroki abyś Ty nie MUSIAŁA tego spłacać(rozdzielność, alimenty na dzieci), mimo łez powiedz dlaczego to robisz( bo gra i rujnuje w ten sposób rodzinę materialnie i uczuciowo). Niech poczuje skutki gry. Jest szansa że podejmie jakies kroki aby zmienić sytuację. Jesli nie- wtedy czas na Twoja decyzję- żyć razem i cierpieć czy może odejść. Ale tych kika zdań w praktyce zajmują parę latek. Niestety.
Cierpliwości.
Powodzenia

[izolda85]

Nie dziękuję. Czekam i ja na rozwój sytuacji tylko żeby starość mnie nie zastała.

[Marta 33]

Dlaczego zawsze my kobiety musimy czekać...