przez miszokienka » 30 Cze 2019, 14:36
Kiedy przestawałem grać to najstraszniejsze wydawało mi się to, że tak dużo BĘDĘ MUSIAŁ zmienić. Kiedy jeszcze moja żona zaczynała mówić, że czegoś nie będę mógł robić już do końca życia to wtedy jeszcze bardziej przerażało mnie to całe zdrowienie. Do tego nagle wszyscy dookoła wiedzieli, co powinienem, a czego nie powinienem i mieli stos najlepszych pomysłów i rad, jak mam żyć.
Po pewnym okresie w terapii okazało się, że mogę bez ryzyka obejrzeć mecz siatkówki, mogę sam grać w siatkówkę, mogę na mecz pójść. Sprawdziłem czy mogę, co mi to robi i czy nie powoduje głodu grania. Zrobiłem to uczciwie wobec siebie i dalej siebie uczciwie obserwuję. W końcu to sobie zrobię największą krzywdę, jeśli zacznę robić coś, co mnie do gry zbliża. Dodam, że siatkówka to moja pasja. Nie oglądam tenisa, koszykówki, piłki ręcznej ani hokeja, czyli czegoś co interesowało mnie tylko że względu na obstawianie. Siatkówkę też bym odstawił całkowicie, gdyby okazało się, że jest zagrożeniem dla mojego spokojnego życia.
Po pewnym czasie nawet żona przestała tak często wracać do wypominania mi hazardu. Mnie irytowało mocno to, że co chwilę do tego wraca, że ciągle taplamy się w tym błotku, chociaż nie gram i zmieniam życie na dużo lepsze. Okazało się, że myślała, że jak mi przypomina to mi łatwiej nie grać. Czuła się wręcz w obowiązku być moim strażnikiem. Bardzo to było uciążliwe i trudne dla mnie. Czułem się jak dziecko, a nie jak partner.
Co do sportu i ogólnie wyzwalaczy, to znam ludzi, którzy na samą nazwę swojego ulubionego sportu reagują głodem, niektórzy mają silne skojarzenia różnych dźwięków z maszynami. Ile ludzi, tyle możliwości i dlatego każdy powinien poznać siebie i uczciwie wobec siebie podjąć pewne decyzje. Jest lista zaleceń dla zdrowiejacych hazardzistów i to są zalecenia a nie nakazy. Na kogoś nie działa trzymanie przy sobie niewielkiej sumy pieniędzy, a innego będzie uwierało nawet 5zł. No, ale tu trzeba sobie samemu uczciwie odpowiedzieć "na czym mi w życiu tak naprawdę zależy" i jeśli jest w tej odpowiedzi miejsce na zdrowienie, to taka osoba będzie wiedziała, co i jak robić, żeby nie grać spokojnie żyć.
Miś jest bardzo grzeczny dziś.
jestem zdecydowana na terapie dla samej siebie. To moze sie tyczyc nie tylko sfery uczuciowej ale i w pracy czy kontaktach miedzyludzkich dlatego traktuje to jako motywacje do pracy nad soba. Nawet ostatnio odezwalam sie do taty po 4 latach bz zadnego kontaktu tylko po to zeby nie byc uparta jak "nalogowiec". Omijam wszelkiego typu rzeczy hazardowe bo mam jakis lek ze skoro to sie zdarza i mnie moze cos zrobic a lepiej dmuchac na zimne. Ba, mialam nawet koszmary ze wygralam duzo pieniedzy w jakiejs loterii i obudzilam sie zalana potem ehhhh. 
