Krótka historia, bez zakończenia

[Agnieszka1234]

A na spotkanie z nami się wybierasz ?

[tojatoja]

Są jeszcze telefony nie straszne im odleglosci

[Agnieszka1234]

Mam kryzysy, że czuję się bezwartościowa i w ogóle do dupy, ale tak sobie teraz myślę, że to jest taki znak, że powinnam bardziej się sobie przypatrzeć. W sumie to takie kryzysy w pewien sposób ułatwiają pracę.

Shirinko to co napisałaś, to jakby o mnie. Też chciałam szybko, ładnie bezboleśnie. Pokażą, ja zapamiętam i już... będzie ładnie pięknie. A jak coś nie wchodziło...ooo to miotałam się z wściekłości. I drapałam okrutnie.
Odkrywanie siebie prawdziwej to dla mnie była trudna droga i nie zawsze wesoła. Bardzo często myślałam, żeby pergolnąć wszystko i wyjechać (w Bieszczady). Cala moja terapia to takie odkrywanie siebie, odkłamywanie siebie, odkrywanie uczuć na które nie dawałam sobie przyzwolenia, Przyczyna leżała we wręcz zerowym (żeby nie napisać ujemnym)poczuciu własnej wartości. W takim "dopasowywaniu się", żeby się przypodobać wszystkim wkoło i każdemu z osobna . Broń Boże pokazać jakąkolwiek słabość. Dzisiaj też mam kryzysy, jednak już pozwalam sobie na ich przeżywanie. Wszystko jest po coś (za Asią).
I wierzę, że z każdego wyniosę coś cennego.
U mnie terapia poszła w zupełnie nieoczekiwaną stronę (coś na zasadzie: stworzyłam potwora ). Bo choćby nie wiem co NIC nie jest w stanie sprawić, że poczuję się bezwartościowa.

Fajnie, że jesteś z nami. Pisz o swoich odkryciach
Pozdrawiam
Aga

[owca]

Bo choćby nie wiem co NIC nie jest w stanie sprawić, że poczuję się bezwartościowa.

rety... też bym tak kiedyś chciała mieć... ehh ja sie czuje nic nie warta, na razie terapia mojego zdania na ten temat nie zmieniła... chodzę od października.

[tojatoja]

Bo choćby nie wiem co NIC nie jest w stanie sprawić, że poczuję się bezwartościowa.

Ładna definicja Potwora podoba mi sie

[Shirinka]

Bardzo często myślałam, żeby pergolnąć wszystko i wyjechać (w Bieszczady).

Ooo, tam najlepiej Też mam tak czasami, ale teraz szybciej przychodzi refleksja, że to nie o Bieszczady tu chodzi, chociaż piękno i spokój tamtych terenów robi swoje, tylko rzecz w tym, żeby takie piękno i spokój mieć na codzień, a nie tylko tam. To znacznie trudniejsze niż wycieczka w Bieszczady.

rety... też bym tak kiedyś chciała mieć... ehh ja sie czuje nic nie warta, na razie terapia mojego zdania na ten temat nie zmieniła... chodzę od października.

Owce są wartościowe ze względu na sam fakt bycia Owcami, więc już jesteś o krok dalej niż inni tak poważniej to mam niesamowity sentyment do tych zwierzaków także jak zobaczyłam Twój nick i avatar na forum to pierwsze co pomyślałam - swój człowiek

Macie jakieś swoje sposoby na rozwijanie tego "Potwora? Tak sobie myślę, że chyba dużo zależy żeby tak zwyczajnie robić to co się lubi. Niekoniecznie chodzi mi o pracę, bo to trochę trudniejsza kwestia, ale tak zwyczajnie na codzień. Ostatnio zdałam sobie sprawę, że tak bardzo poświęciłam się sprawie (Mój, hazard, kontrola itd.) że zapomniałam co mi sprawia frajdę, aż mi się smutno zrobiło jak sobie przypomniałam tego radosnego, ciekawskiego dzieciaka jakim byłam i jakim w sumie dalej jestem. Także teraz go "odkurzam" i powiem Wam, że jest mi z tym naprawdę dobrze

[marcin_opolskie]

Shirinka, to już Ci mówię że będzie z Ciebie pierwszorzędny "Potwór" powodzenia. Spokoju i Pogody Ducha.

[Aga43]

Shirinka ja musiałam odkurzyć półki w głowie żeby sobie przypomnieć co lubię robić i co mi sprawia frajdę.

[Agnieszka1234]

Tom se nagrabiła. Wiedźma, potwór, strach zaglądać na to forum bo co będzie następne.
Tak naprawdę przepis jest prosty zaakceptować, polubić (jak się uda to pokochać), często chwalić, nie dowalać, nie umartwiać się, dawać prawo do błędu, jak są gorsze dni to przytulać, jak nie potrafić to zwracać się do kogoś kto umie. Jednym słowem zaopiekować i voila potwór jak malowanie Mój jest niewielkich rozmiarów i w miarę świeży, ale wierzę, że będzie rósł zdrowo

Ostatnio zdałam sobie sprawę, że tak bardzo poświęciłam się sprawie (Mój, hazard, kontrola itd.) że zapomniałam co mi sprawia frajdę, aż mi się smutno zrobiło jak sobie przypomniałam tego radosnego, ciekawskiego dzieciaka jakim byłam i jakim w sumie dalej jestem. Także teraz go "odkurzam" i powiem Wam, że jest mi z tym naprawdę dobrze

doskonale Cię rozumiem. Nawiasem mówiąc ja uwielbiam zachowywać się jak dzieciak
Pozdrawiam

[tojatoja]

strach zaglądać na to forum bo co będzie następne.

otwieram lodowkę a tu..Potwór

Ostatnio zdałam sobie sprawę, że tak bardzo poświęciłam się sprawie (Mój, hazard, kontrola itd.) że zapomniałam co mi sprawia frajdę,

Pięknie/wzorcowo przekierowałas uwagę z niego na Ty i to jest milowy krok w stronę Potwora
Moj Potworek skleił się (tu zakleił, tam dokleił) i skleja (bo wersja ewoluuje) przde wszystkim z przyzwolenia na pewne zachowania, badz ich brak (dalam sobie prawa jakich nigdy sobie nie dawałam) Z nie spinania i nie zaciskania się jak cos nie wychodzi wg mojej myśli (było wciąz dzialanie). Stopniowo zaczęłam traktowac siebie łagodniej, troszczyć się o siebie jak tylko potrafię.
Efekt:od ratlerka do Potworka

[Agnieszka1234]

otwieram lodowkę a tu..Potwór

No ej ! Tam lustra nie mam. Ale wiesz co? To jest myśl ! I dodatkowo napis : "czy aby na pewno jesteś głodna ?"

[tojatoja]

Ja myślę ze sposoby korzystania z Potwora są nieograniczone

[milo]

Podoba mi się taki pomysł